นานแค่ไหนแล้วหนอ ที่ฉันไม่ได้อธิบาย นานแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่สามารถสารภาพอะไรได้ คำจำกัดความเพียงอย่างเดียวที่สามารถให้ได้ก็คือ ” การรักเพียงข้างเดียว ” เหมือนฉันจะถนัดกับการมีสถานะอย่างนั้นมาตลอด
ความรักอย่างนี้ช่างเงียบเหลือเกิน เงียบเสียจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้น เสียงของริมฝีปากที่เม้มเข้าหากัน เหมือนอยากจะเอ่ยอะไรบางอย่างแต่ทำไม่ได้ ริมฝีปากนั้นได้แต่เม้มไว้อย่างสนิท ไม่มีคำใดเอ่ยออกมา
ฉันรู้ดีว่าการเดินหน้าต่อไปเพียงลำพังเป็นอย่างไร ฉันทำอย่างนั้นมาเสมอ ทำได้อย่างเข้มแข็ง ถึงแม้ว่าจะไม่มีสิทธิ์เอ่ยอะไรจากนี้ และยินดีที่จะเก็บมันไว้กับตัวเอง ฉันยังคงเป็นคนที่เข้มแข็ง อย่างที่เธอเคยเห็นมาตลอด และจะเป็นเสมอไป
ขอบคุณสำหรับการมีอยู่ของเธอ ที่ทำให้วันเวลาที่ผ่านมามีความหมายอย่างไม่น่าเชื่อ ขอบคุณ…
This love is so quiet It was so quiet that I could hear my heart beat. The sound of lips pressed together. Like I wanted to say something but I couldn’t, no words came out
Thank you for your presence That made the past days incredibly meaningful. Thank you…
WS,
ห้องกระจายใจ My secret room 